Vraag jij jezelf nooit af waarom jij net bij dat bepaalde gedrag van je gediagnostiseerde kind geïrriteerd reageert? Terwijl jij enkele uren later eigenlijk niet begrijpt waarom jij je zo druk hebt gemaakt?
Of
Waarom jouw opvoeding -voor je gediagnostiseerde kind- steeds meer op het opvoedgedrag van je ouders gaat lijken. Juist dat gedrag, waarvan je vroeger zo aan irriteerde?
Of
Waarom het je niet lukt om bijvoorbeeld je eigen onderbewuste overtuigingen los te laten, terwijl je er zo naarstig naar verlangt
Uit een klein (niet wetenschappelijk) onderzoek kwam naar voren dat heel veel ouders van gediagnostiseerde kinderen zich niet bewust zijn hoe onbewust hun kind het leven ervaart. Ik ga je meenemen hoe je met een andere zienswijze naar je gediagnostiseerde kind kan kijken, waardoor jij je gaat beseffen hoe het ook anders kan. Als coach voor ouders met een gediagnostiseerd kind weet ik als geen ander hoe je dagelijks weer een nieuwe strijd kan ervaren, als je kind niet doet wat jij van hem verlangt. Vaak denken we dat het gediagnostiseerde kind het allemaal bewust doet om de anders dwars te liggen. Niets is minder waar…
Het bewustzijn versus onderbewustzijn
De meeste automatische gewoontes worden gestuurd door je onderbewuste. Waarschijnlijk is het wel herkenbaar dat je heel veel dingen doet zonder dat je er bewust bij nadenkt. Dit zijn handelingen die vaak dagelijks terugkomen zoals tandenpoetsen, vaatwasser uitruimen en je boterhammen met pindakaas smeren.
Jij hebt jezelf wellicht op een andere manier iets aangeleerd dan je partner. Op het moment dat jij je boterham met pindakaas gaat smeren, kan het op een hele andere manier gebeuren dat je partner het doet.
Op het moment dat je iets nieuws hebt geleerd en het een succes is kan het al snel een patroon worden. Je hebt namelijk een resultaat behaald en je weet ook nog eens dat het je weinig moeite kost. Oftewel je hebt onbewust je gedrag en je denkproces omgezet in een onderbewuste overtuiging dat de boterham op een speciale manier gesmeerd moet worden.
Deze onderbewuste overtuigingen komen vaak naar boven op het moment dat je gaat samenwonen waarbij er soms irritatie kan ontstaan als het dopje wel of niet op de tandpasta moet. Beide hebben jullie er een andere overtuiging over.
Oftewel iedereen heeft mooie praktische onderbewuste patronen en overtuigingen ontwikkeld die de kijk op de wereld en het leven vorm geven. Meestal zijn deze heel handig, maar wellicht zijn er ook patronen en overtuigingen in je onderbewust opgeslagen hebt die vanuit angst, onzekerheid of twijfel komen.
Bijvoorbeeld dat je bang bent voor spinnen. Eigenlijk weet je met je brein wel dat de meeste spinnen in Nederland niet levensgevaarlijk zijn, maar toch op het moment dat je een dikke zwarte achtpotige spin ziet lopen, komt er een gevoel van angst naar boven. Omdat jij jezelf geprogrammeerd hebt met de overtuiging; “als ik een spin zie dan word ik bang”.
Hoe ontstaan de programmering van je onderbewuste
Het is superhandig dat er veel programma’s en patronen in je onderbewustzijn zitten. Dit komt omdat je al veel levenservaring hebt opgedaan doordat je beslissingen over deze ervaringen hebt genomen. Het is jouw ervaring die je tot een patroon hebt gevormd.
De meeste programmeringen gebeuren al heel vroeg in je leven. De meeste input heeft plaats gevonden tot je 7de levensjaar. Dit komt omdat er wetenschappelijk is bewezen dat je hersenactiviteit zich tot die leeftijd voornamelijk in thèta-golven bevindt. Thèta-activiteit is een voorwaarde om het onderbewustzijn te bereiken.
Je onderbewuste is grotendeels vorm gegeven door de programmering van je onderbewuste uit je kindertijd. Wanneer jij je deze programmering niet hebt aangepast neem je grotendeels besluiten op basis van wat je ouders je hebben opgelegd doordat ze hun verwachtingen naar je uitspraken.
Een handig feitje over kinderen
Het bewuste brein van een kind begint zich pas te ontwikkelen als hij ongeveer 7 jaar is. Dat betekent dat een kind tot 7 jaar een heel onderbewust leven leidt. Voor gediagnostiseerde kinderen die op sociaal emotioneel niveau lager scoren, mag je hierbij uitgaan van hun SEO-leeftijd in plaat van hun kalenderleeftijd.
En nu…
Leuk Mel al die info over het onderbewuste en het bewuste, maar wat moet ik er mee.Ik zou je graag mee willen nemen in mijn visie hierop.
Zoals je weet wordt het onderbewuste het meest gevormd voor je 7e levensjaar, omdat deze kinderen nog geen bewust leven leiden. Hoe vaak overschatten we een kind niet door te zeggend dat hij wat met opzet doet, dat hij irritant is of dat hij probleemgedrag laat zien.
Maar wat doet een kind nu wel tot zijn 7e levenjaar. Hij leeft onbewust, doet ervaringen op, legt dit vast in herkenbare patronen, deze patronen worden gewoontes en daarna zijn ze ervan overtuigd dat DIT te manier is om er mee om te gaan.
Het enigste waar een kind tot zijn 7e levensjaar naar verlangd is authentiek zijn en een liefdevolle verbinding met zijn ouders te maken. Met alles wat een kind doet, wil hij erkenning krijgen door gezien te worden. Hij doet iets om geliefd te zijn en ertoe te doen.
De loyaliteit van een kind richting zijn ouders is ZO groot dat hij een opdracht of taak opvolgt omdat hij zijn ouders niet wil kwetsen. Of omdat hij bang is voor een straf of afkeuring van zijn ouders. Maar doet het kind wat hij echt wil?
Het zijn onze belemmerende overtuigingen als ouder, dat we vinden dat een kind een goede opvoeding moet krijgen. Waarom willen we onze kinderen perfect opvoeden? Komt het omdat we bang zijn voor meningen en oordelen van andere mensen of dat we zelf vastzitten in onze overtuiging hoe dingen moeten? Is dat omdat jou onderbewuste ook grotendeels door je eigen ouders is bepaald?
Wat maakt dat een kind geen kind mag zijn en dat we afwijkend gedrag gelijk als probleemgedrag willen bestempelen. Met afwijkend gedrag bedoel ik het gedrag wat volgens onze overtuigingen veroordeeld is als negatief of niet netjes.
MAAR ALS HET KIND DAT NIET BEWUST KAN DOEN, WAT MAAKT DAT WE HET KIND DAN NOG STEEDS ALS PROBLEEM ZIEN?
Liegen
Een klant zei laatst tegen mij: “Ja maar mijn kind liegt best veel tegen mij, dat kan ik toch niet accepteren?” Veel kinderen liegen weleens. Het is voor jonge kinderen zelf heel normaal. Ze doen het nooit om hun ouders te kwetsen, maar vaak omdat ze bang zijn voor een straf of afkeuring. Door te liegen wil het kind de ander niet teleurstellen omdat hij niet aan de gestelde verwachtingen kan voldoen.
95% is onbewust
In deze blog heb ik jullie meegenomen in hoe het onderbewuste wordt ontwikkeld. Kinderen zijn heel gevoelig en voelen daarmee de onderbewuste gevoelens van hun ouders snel aan. Zo kan het zijn dat een ouders stress op het werk heeft, waardoor het kind voelt dat er stress is. Het kind kan gewenst gedrag inzetten om maar niet afgewezen te worden op het moment dat deze ouder door de constante stress geïrriteerd reageert.
Het voorbeeld wat ik nu schets is heel menselijk en komt bijna bij elke ouder wel voor. Ik herken me er zeker wel in. Wat ik hiermee wil uitleggen is dat we als ouders vaak zeggen dat ons kind niet hoeft te weten wat er speelt doordat ze de gebeurtenissen niet weten, maar op gevoelsniveau weet een kind heel goed dat een ouder stress heeft.
Op het moment dat jij als ouder geen erkenning en herkenning aan je eigen stressgevoel geeft, en dit op een negatieve manier uit naar je kind, dan laat je daarmee ook indirect zien dat gevoelens er niet mogen zijn.
Waar we ons allemaal soms niet van bewust zijn is: “Hoe vaak zijn we ons bewust dat we onze onderbewuste gedachtes en niet erkende gevoelens meegeven aan onze kinderen.”
Juist omdat kinderen tot 7 jaar -of kinderen die sociaal emotioneel lager functioneren als hun kalenderleeftijd-, een onderbewust leven leiden, zijn ze extra gevoelig voor de onderbewuste gedachtes van hun ouders. Vaak vergeten we dit omdat het onderbewuste gedrag bij ouders niet feitelijk en zichtbaar is, omdat het over een gevoel gaat.
Jij kan het verschil maken
Genoeg over de kinderen, want wij als ouders vinden van alles over het gedrag van ons kind. Maar op het moment dat het kind zijn ouder aanspreekt op het gedrag dan wordt het kind vaak als brutaal bestempeld. Want veel ouders hebben nog de overtuiging dat ze de baas over hun kind zijn en dat het kind MOET luisteren naar wat zijn ouder te zeggen heeft.
Maar wij weten toch ook dat wij niet heiliger dan de paus zijn. Wij liegen net zo vaak als onze kinderen, al is het maar een leugentje om bestwil.
Kinderen voelen heel goed aan als een ouder BEWUST een andere boodschap overbrengt, omdat ze bang voor de echte consequenties zijn. We zijn allemaal zo hard op zoek om de verbinding met ons kind te maken. Geloof mij iedereen heeft de beste intenties om tot elkaar te komen, alleen met goede intenties alleen kom je er niet.
Verwacht je vertrouwen en liefde van je kind, dan is jouw voorbeeldgedrag de beste levensles voor je kind. Het is heel mooi om het om te kunnen draaien. Want nu weet je dat je kind zich onderbewust heel loyaal is aan jouw als ouder, dan is het ook aan jou om daar vanuit je puurste vorm op te mogen reageren.
