Ben jij die ouder van een gediagnosticeerd kind die elke dag weer een strijd aan het voeren is met zijn eigen gedachtes? Waarschijnlijk weet, voel en ervaar je in het dagelijks leven dat je kind uniek is. Maar zijn jou gedachtes een dagelijkse strijd omdat je verwacht dat de uniekheid van je kind geen belemmeringen mag opleveren?
Je kind voelt zich onbeschrijfelijk veilig verbonden met jou als ouder, omdat hij vaak niet zijn eigen gevoel onder woorden kan brengen. Maar jij als ouder weet heel goed wat er in hem om gaat. Vanuit spiritueel oogpunt zou jij het kunnen zien dat je kind verlicht is, van de -door ons gecreëerde- maatschappelijke verwachtingen. Je kind kan zijn energie niet synchroniseren waardoor hij wordt bestempeld als druk kind. Of je kind kan geen woorden geven aan zijn emoties waardoor hij sociaal terug huidend is en buitenhuis stil overkomt.
Geloof mij, jij bent niet de enige ouder die zich zo voelt. Er zijn heel veel ouders van een gediagnosticeerd kind die dagelijks te maken hebben met dezelfde gedachtes. Omdat jij niet de enige bent met deze gedachten, kan deze blog je nieuwe inzichten geven dat de gedachten die jij hebt helemaal niet vreemd of raar hoeven te zijn.
Ik ga je meenemen in de meest voorkomende gedachten van mijn klanten. Juist om jou te laten ervaren dat je er niet alleen voor staat.
HERKEN JIJ JEZELF OOK ZO IN DE ONDERSTAANDE 8 GEDACHTES:
1. Je wilt er graag alles aan doen dat je kind niet boos wordt. Jij voelt je als ouder verantwoordelijk voor het gedrag van kind, waardoor jij jezelf -als ouder- anders op gaat stellen, door meer van jezelf te vragen. Je gaat buiten je comfort zone reageren, met het idee om het beste voor je kind te doen. Jij stelt je verantwoordelijk voor het geluk van kinderen, waardoor -indirect- je kind hier (mis)bruik van maakt. Niet vanuit onwil maar juist omdat ze je zo goed aanvoelen.
2. Je voelt een lichtelijke spanning, maar je geeft tegenover je kind aan dat jij je okay voelt. Die spanning -die niet door jou erkent wordt- geef in je indirect over aan je kind, juist omdat je kind jou ook goed aanvoelt. Je blijft met jouw emoties, (on)bewust de emoties van je kind versterken waardoor. Je vraagt jezelf af waarom je kind vandaag zo onrustig is, maar durft je weleerlijk naar je eigen gevoel te luisteren?
3. Je ziet en ervaart dat je kind uniek is. Los van alle labels en diagnoses die je kind opgeplakt heeft gekregen, omdat hij afwijkt van -de kudde met schapen-, is het moeilijk om hier een vorm aan te geven. Juist omdat de maatschappij, je buren, familie en vrienden van alles te vinden heeft. Het afwijken van de maatschappelijke maatstaven vind jij als ouder niet zo erg, omdat jij ervaart dat het belangrijkste is dat je kind gelukkig is. Alleen het constant uitleggen waarom je kind uniek is kost veel energie. Het lijkt wel al er verwacht wordt dat jij je constant het gedrag van je kind moet ver-excuseren.
4. Jij lijkt de enigste te zijn waarbij je kind zich veilig voelt. Je kind doet zich op school en bij familie zo anders voor dan dat hij zich thuis gedraagt. Als jij bij je naasten aangeeft welk gedrag je kind zich thuis uit, is het niet voor iedereen niet voor te stellen dat het afwijkt van het gedrag wat buiten huis laat zien. Je gaat -indirect- aan jezelf twijfelen, of jij degene bent die het -afhankelijke- gedrag bij je kind opwekt,
5. Je voelt dat jij geen tijd meer hebt om je eigen leven vorm te geven. Juist omdat je het gevoel hebt dat je kind zich bij jou het prettigste voelt, ben je snel geneigd om je eigen leven op te geven. Je zegt afspraakjes met vriendinnetjes af, omdat je ervan overtuigt bent dat geen enkele oppas aan je kind kan toevertrouwen. Daardoor sluipt het er langzaam in dat jij helemaal de deur niet meer uitgaat om andere ontspanning -los van je kind- te hebben.
6. Je wilt constant het gedrag van je kind verklaren. Je bent op zoek naar de oorzaak “ het waarom”, wat maakt dat je kind weer onrustig, depressief of ongelukkig is. Daarbij heb je vaak de focus wat er in het verleden anders kon gaan en lukt het lastig om te kijken wat je kind -los van de aanleiding- nu nodig heeft.
7. Je kind heeft andere gedachten spinsels dan zijn leeftijdsgenootjes. Je kind stelt diepzinnige &beschouwende vragen. Hij heeft intense interesses in specifieke onderwerpen, wat afwijkt van zijn leeftijdsgenoten. Hierdoor vraag jij je als ouder af of jij hem niet overvraagt met de informatie die jij, internet & andere media aan bied. Je twijfelt of de onderwerpen waar je kind bewust mee bezig is wel leeftijdsadequaat zijn of dat je hem eigenlijk aan het overvragen bent.
8. Je kijkt elke avond weer op tegen het moment dat je kind naar bed moet gaan. Je ziet dat je kind moeite heeft om zijn rust te nemen, ook al zie je heel duidelijk dat je kind heel erg moe is. Je gaat aan jezelf twijfelen als je wel consequent genoeg bent in het -bed ritueel-. Op het moment dat je kind naar bed gaat, komen de emotionele verwerking van de dag naar voren, door middel van verhalen en ideeën, waardoor het je kind niet lukt om zelfstandig in slaap te vallen.
SPECIAAL VOOR JOU
Tijdens het schrijven van deze blog kwam ik erachter dat er zoveel ouders zijn die allemaal dezelfde gedachtes hebben. Heel logisch, want een gediagnostiseerd kind vraagt nogal wat van je. Om alle ouders nog meer te kunnen ondersteunen heb ik een checklist gemaakt, waarmee je in 8 stappen anders naar de emoties van je kind kan kijken. Juist omdat ik weet dat de stemming van je kind volledig je energie kan leeg trekken.
Heb jij ook het gevoel dat je gediagnostiseerde kind jouw dag bepaald omdat hij met zijn gedrag constant over je grens heen gaat?
Ben je er klaar voor..
Om je verlangende rust te creëren?
Dat je de unieke eigenschappen van je kind volledig kan zien & accepteren?
Om vanuit liefde te zien hoe je kind kan stralen.
Download NU met de onderstaande link je checklist
